باران که می بارد تو می آیی            باران گل، باران نیلوفر                    

 باران مهر و ماه و آئینه               باران شعر و شبنم و شبدر      

باران که می بارد تو در راهی          از دشت شب تا باغ بیداری
 

از عطر عشق و آشتی لبریز           با ابر و آب و آسمان جاری
 

غم می گریزد، غصه می سوزد    شب می گدازد، سایه می میرد                             

تا عطرِ آهنگ تو می رقصد            تا شعر باران تو می گیرد


 

از لحظه های تشنه ی بیدار             تا روزهای بی تو بارانی

غم می کشد ما را و می بینی         دل می کشد ما را تو می دانی